Obsługa prawna spółek
Compliance, Sygnaliści
Sygnaliści. Przepisy dyrektywy z perspektywy przedsiębiorców.
[et_pb_section admin_label="section"]
[et_pb_row admin_label="row"]
[et_pb_column type="4_4"][et_pb_text admin_label="Text"]Przyjęta pod koniec 2019 r. dyrektywa 1937/2019 o ochronie sygnalistów, dotyczy osób prowadzących działalność gospodarczą, wspólników i akcjonariuszy w spółkach oraz pracowników sektora prywatnego i publicznego. W październiku 2019 roku Parlament Europejski i Rada Unii Europejskiej przyjęły przepisy dyrektywy 1937/2019 w sprawie ochrony osób zgłaszających naruszenie prawa Unii. Przepisy te mają na celu ustanowić w ciągu najbliższych dwóch lat zharmonizowany system ochrony w ramach UE tzw. sygnalistów (ang. whistleblowers) - osób, które informują władze lub też opinię publiczną o zaobserwowanych nadużyciach i łamaniu prawa. Co istotne, w Unii Europejskiej nie istnieje w tej chwili spójny mechanizm ochrony takich osób. Niektóre kraje przewidują mniej lub bardziej zaawansowane rozwiązania. W Polsce ochrona sygnalistów ma charakter szczątkowy. Przyjęte przepisy dyrektywy dają państwom członkowskim i przedsiębiorstwom określony czas na wdrożenie nowych rozwiązań, spośród których jednym z istotniejszych będzie konieczność wdrożenia w firmach rozwiązań mających zapewnić ochronę sygnalistów. A także rozwiązań wymuszających wprowadzenie konkretnej procedury raportowania o ewentualnych nadużyciach. W efekcie prowadzi to do konieczności utworzenia w firmie oficjalnego kanału komunikacji dla sygnalistów. Dyrektywa z perspektywy przedsiębiorców Celem dyrektywy jest wprowadzenie na obszarze UE standardu minimalnej ochrony. Przepisy krajowe dokonujące jej implementacji muszą przewidywać ochronę co najmniej analogiczną do dyrektywy. Zgodnie ze swoim tytułem, przepisy mają dotyczyć sygnalistów informujących o naruszeniu prawa unijnego. Chodzi przy tym o naruszenia aktów prawnych szczegółowo wyliczonych w załączniku do dyrektywy, a dotyczących takich obszarów, jak zamówienia publiczne, usługi, produkty i rynki finansowe, zapobieganie praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu, bezpieczeństwo produktów i ich zgodność z wymogami prawa, ochrona środowiska, bezpieczeństwo żywności, zdrowie i dobrostan zwierząt, ochrona konsumentów, prywatności i danych osobowych oraz bezpieczeństwo sieci i systemów informacyjnych. Dyrektywa ma też na celu zapewnienie ochrony sygnalistów donoszących w sprawie:
- niektórych naruszeń mających wpływ na interesy finansowe Unii ,
- naruszeń prawa dotyczących unijnego rynku wewnętrznego, w tym unijnych zasad konkurencji i pomocy państwa,
- naruszeń przepisów o podatku od osób prawnych,
- praktyk mających na celu uzyskanie korzyści podatkowej sprzecznej z przedmiotem lub celem, mających zastosowanie regulacji w tym zakresie.
- kanałem wewnętrznym – dokonywanej w ramach organizacji, której częścią jest sygnalista, zgodnie z przewidzianą w tej firmie procedurą; ten tryb ma być preferowany przez państwa członkowskie w ramach implementacji dyrektywy;
- kanałem zewnętrznym – poprzez doniesienie informacji do właściwych organów państwowych;
- zgłoszeniem publicznym – przez ujawnienie w mediach ewentualnych nieprawidłowości.
- bezpieczny sposób przyjmowania zgłoszeń, zapewniający ochronę poufności i tożsamości osób ich dokonujących i innych osób wymienionych w nich;
- potwierdzenie przyjęcia zgłoszenia w terminie siedmiu dni od jego otrzymania;
- wyznaczenie w strukturze firmy bezstronnej osoby lub bezstronnego zespołu mającego podejmować tzw. działania następcze w związku ze zgłoszeniami, czyli ich weryfikację i ewentualnie zaradzenie zidentyfikowanym naruszeniom, i wyciągnięcie odpowiednich konsekwencji, a także poinformowanie (jeśli jest to konieczne) odpowiednich władz;
- rozsądny termin na przekazanie informacji zwrotnych dotyczących zgłoszenia;
- zapewnienie zrozumiałych i łatwo dostępnych informacji na temat whistleblowingu.
- zawieszenie,
- skierowanie na przymusowy urlop,
- zwolnienie z pracy,
- degradacja,
- obniżenie wynagrodzenia,
- nieprzekształcenie umowy o pracę na czas określony w umowę na czas nieokreślony, w sytuacji gdy pracownik mógł mieć uzasadnione oczekiwania, że zostanie mu zaoferowane stałe zatrudnienie,
- nieprzedłużenie umowy lub wcześniejsze rozwiązanie umowy o pracę na czas określony,
- kroki mające na celu nadszarpnięcie reputacji danej osoby, zwłaszcza w mediach społecznościowych czy też umieszczenie na czarnej liście na podstawie nieformalnego lub formalnego porozumienia sektorowego albo branżowego.
Bartosz Rodak
Adwokat. Doradca podatkowy. Menedżer ds. Compliance w Mariański Group
Profesjonalizm
& Pasja